Ellerini de getir Şiiri - Hasret Sayınta

Kapalı pencerenin buğulu camları ardından,
Gidişini izliyorum, başım cama dayalı.
Sesimde seninle beraber uzaklaşıyor.
Bir daha seslenemem sana.
Ben elimle camın buğusunu sildiğimde,
Sen köşeyi dönmüş, görünürden yitmiş olacaksın.
Güneş küsecek dağlarıma.
Bir mevsim daha eskiyecek sokaklarda.
Bir daha okşayabilirmiyim saçlarını.
Düşer miyim gözlerinin karanlık kuyularına.
Bilmiyorum.
Tüm bilinmezlikler bir çığ gibi
Düşüyor ömrümün üzerine.
Gelsen diyorum, şimdi şuan.
Ellerini de getir gelirken.
Avuçlarıma işlenmiş sıcaklığıyla birlikte.