bazen hayat boş bir odaya benzer
zemini betondur içinde kimse yoktur
girersin içeri hoş geldin diyen yoktur
zaten gidecek başka bir yerin yoktur
yorgun argın uyumak istersin hemen
yattığın yer betondur şeklin cenindir
yeni bir güne uyanmaktır tüm ümidin
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta