Pırıltılarla dopdolu bir geceydi.
Sevi'nin bizim peşimizde olduğu belliydi.
Rehberim ellerindi...
Ne kadar yaşamışım,
Ne kadar yaşlanmıştım?
Kim ile dost olmuş,
Kim ile kavgaya girmiştim?
Yaşanılanları anlamak ve anlatmak....
Kim için?
Pırıltıların,
Ayışığın
ve sıcacık ellerin
Tanımadığımız zamanların
Her bir hücresinde yaşayan sen
ve bir asi çocuk ben...
Biliyordum,
Ben özlemimin budalasıydım.
Biliyordum,
Ben artık yalnızca bu küçük eldim.
Şiirlerimi söyledim yeniden;
Mırıldandım senin için.
Elimi gezdirdim.
Elini yüzüme sürdüm.
Yüreğimi tutamadım
Özledim
Zeytin tanesi gözlerini
ve avuçlarımdaki
Sen'i
Kayıt Tarihi : 18.12.2015 14:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gökay Sıddık Coşkun](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/12/18/ellerin-ve-sen-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!