Ellerin ve İstanbul Şiiri - Sami Gök

Düşününce İstanbul’u,
Sen gelirsin aklıma.
Bir boğaz akıntısı gibi geçer,
Seviştiğimiz geceler.
Öldürür beni akşamüstleri,
Salacak’ta gün batımı.
Yaz akşamları,
Beyoğlu’ unda müzikli karnaval.
Seni sevmiyorum İstanbul,
Demek,
En büyük martaval.

Bilirsin, sevmem karanlığı,
Oysa arka sokaklarında,
Karanlıkta başlar hayat.

Şimdilerde uzaklardayım,
Burnumda taze ekmek kokusudur,
Ellerin ve İstanbul.
Hiç böylesine özlememiştim,
Kollarında olmayı.
Şiir okumayı,
Koyun koyuna uyumayı.
Sabahları sarılarak kalkmayı,
Mahmur gözlerle,
Sıcak yataklarda koklaşmayı.

8.4.2012 / Ayvalık