Ellerin uzun bir geceydi
Ezik ve karanlıktı yalnızlık
Konuşsak dağılacaktı belki
Bir çöküntüydü sis ve ayrılık.
İçimizdeki sıcacık odalarda mutluluğu paylaşmak uğruna gözyaşlarımıza acılarımızı sarıp sarmaladık yıllarca. Bulutların altında durmaksızın giden bir trenin aynı yolcularıydık. Uzak o istasyonun çivileri sökülmüştü raylarından. Ve o trenin arkasından durmaksızın koşan çocuklar gibi geçirdik hayatımızı.
Sabahın olmasını hiç istemediğimiz uykularda, ellerin uzun bir geceydi. Soğuk ve karanlık geceler gibiydi yalnızlık. Konuşsak, dağılacaktı dertlerimiz. Sisler gibi çöktü üzerimize ayrılık. Suskun bir üzüntüye sarılmıştı yüreğimiz.
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Yüreğimizdeki mutluluğu paylaşmak istemedik mi yıllarca... Acıda, kederde, tasada yanında olmadık mı... Sevince, neşeye, saadete kucak açmak için... Şimdi yine her zaman olduğu gibi ellerimi uzatıyorum... Yalnızlıklarımızın en uzun gecelerinden, birlikteliklerimizin en uzun ömürlerine... Yüreğine sağlık Selahattin bey... Gürül gürül okuduk satırlarınızı... Tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta