Ellerin Tutunduğum Dünyamdı

Ellerin tutunduğum dünyamdı.
Yağmurlar paslatırken bulutlarımı
Kir pas içinde kokardım.
Ellerim parmak uçlarına değince
Dünyanın çivisi çıkardı yer yerinden oynardı.
Her şey ıslak bir masalın derinliğine dalardı.
Güneş bulutları pembeleştirerek
Denizin kıyısına varırdı.
Yaşlı gözlerimle güneşe bakıp
Senin sevginle yanardım.
Ellerin bütün dünyamı kaplardı.
Gökyüzünde bana hayal ülkelerine giden
Yollar yapardı.
Bulutlara koşardım ve senin ellerinle
Gökyüzüne çıkardım.
Yerle gök arasında ellerinle yaşardım.