Ellerin Tunçtan Şiiri - Uygar Yeni

Ne zaman dara düşsem
İçime sen damlıyorsun
Önce ellerine dokunuyorum
Sonra sebepsiz gökyüzüne sarılıyor
Ellerinde bir keramet olmalı diyorum…

Ellerin gökyüzü, ellerin mavi
Ellerin dolun bir ay;
Hiç şüphesiz yüreğimin yol göstereni
Ellerinde bir keramet olmalı diyorum,
Tutunca ellerinden;
Gün ışığı gibi göğün mavi yüzüne sarılıyorum…

Ellerin tunçtan, ellerin çelikten
Ellerin yürekten; alın terinden ve pamuktan
Tarladan, sokaktan, yer altından
Ve derinden
Ellerin insan, ellerin sevda
Hadi ellerini bana ver…

Uzun uzadıya özledim seni;
Şöyle etraflıca, içime oturmuş yokluğun
Üstelik sokaklar karıştı
Başım da belada, kaç vakittir ellerini arıyorum
Hadi ellerini bana ver;
Göğün mavi yüzüne biraz daha sarılayım…