Ellerin Munzur Koksun Şiiri - Meral Vurgun

ölüydüm senden önce
baykuş gagasında kan
çığlık çığlıktı geceler

geldin
sarılıp öptüm dudak ucundan
arıydın kovanda
oğul oğul bal

geldin bir hırçın zamanda
içimde bir deli çocuk haykırdı
vurdu ayaklarını yere
başa çıkamadım
teslim oldum aşka

iç bir işgal bu
devrildi bütün dağları yüreğin
çığ gibi düştü aşk vadilere
ay doğdu can yarim
ay doğdu
yıldız topla bu gece dök gözlerime
maviye boya düşlerimi
ayaydın gülümse
ellerim yanıyor bak
hayra alamet değil bu gel git’ler
belli ki kış erken gelecek bu yıl buralara

ah etmem bilirsin
bir gün kim bilir
belki öyle bir gün
yarıp kozayı
uçup giderse ipek böcekleri bulutlara
perde perde gölge düşerse yüzüme
ellerin Munzur koksun
gözlerin Karadeniz baksın
ne küs bana
ne de ıra benden
kesme dost selamını
varsın ölüm erken gelsin...