Ellerin Koynunda mı Şiiri - Sadık Yılmaz

Ellerin koynunda mı, yalnız mı kaldın yine
Gözlerin buğulanmış, uzaklara dalarken
Bekleme Nevbahar’ı, hayal kurmak neyine
Rüzgâr ıslıklarıyla, ipek saçın yalarken

Çaresizlik içinde, gölgen vururken cama
Şu tazecik yaşında, düştün çileye gama
Lal olmuş ağzın dilin, diyeceğin çok ama
Kasvetli karanlığın, yokluğunda batarken

Üzülme dayanamam, kahretmeyesin boşa
Açtım bak kollarımı, gel bana koşa koşa
Umdukların olmuyor, hiç gitmese de hoşa
Yeterli zamanın var, hala kalbin çarparken

Nedense hiç dinmiyor, sol yanımdaki ağrı
Volkana dönüşüyor, hasretin yakar bağrı
Beklerim haberini, neden gecikti çağrı
Mektubun içindeki, güllerimde solarken

Bizi derbeder eden, gururu yıka bilsen
Biraz daha sabredip, dişini sıka bilsen
Dünya benim olurdu, ansızın çıka gelsen
Sensizliğin acısı, gözlerimde dolarken

Bıraktığın gibi bak, her şey yerli yerinde
İstesem de unutmam, hatıran var derinde
İlk kez sana sarıldım, sanki bir seferinde
Hayalinle buluştum, yastığını koklarken

En sonunda pes ettin, şükür atlatıldı kriz
Rüyalarda görmüştüm, her şey ayandı bariz
Nicedir bekliyordum, bu harika bir sürpriz
Gözlerim açık gitmez, yamacımda o varken

Tarih:19/05/2017 ====================