Ellerin Kızıl Köz Şiiri - Salim Erben

Yüreğin yanarken alev alev
Kıyısından öptüm dudağın
İnce bir yol çizdi bana
Yürüsem taşlı dikenli
Dik yamaç patika yollarda
Tomur tomur açan güller
Bülbül güle gül bülbüle
Kerem aslıya bense sana
Aşkı anlata anlata
Bir telaş bir heyecan
Ellerin kızıl köz
Yüreğin yangın yeri
Gözlerinde ilkbahar
Artık sır olmakdan çıksa
Bu aşk bu yaz
Sırlıdır yüreğim görünmezsin sen
Dokunduğunda nefesine nefesim
Tenin ateş ellerin kızıl közdü
Dokundum ellerim yandı
Dokunmadım inancım kalmadı
Kara bulut çöktü geceme
Çiy düştü kirpik uçlarıma
Uzaklardan gelen bir çığlık
Bir ses koklanmayan son nefes
Başında dinmez bir fırtna
Yürğinde bitimsiz bir sevda
Bir hasret sensiz yaşamayı
Sensiz yaşlanmayı öğretti
Sensiz yaşamayı öğretti
Hücre hücre parçalanarak
Deşince dibini karanlığın
Gülümsüyor kopmamış tufanlar
Yalancılar dokundu duygularıma
Sessiz ve tedirgin ruhum
Donatılmış soğuk kış günü
Çizilmiş bir yol arıyorum
Çıkmaz sokaklarda
Kim bilebilir
Belki de ben yanılıyorum