Ellerin Karanlığı Şiiri - Osman Akçay

Karanlığın battaniyesi
Gündüzün üzerini örttüğünde
Ay bahçelerin üzerinde gezinir
İşte o zaman
Yüce dağlar semayı öper dudaklarından
Ve dalgalar, dalgaların yanaklarını okşar

Gecenin karanlığında
Kumrular yerine baykuşlar dolaşsa da
Gökyüzünde kocaman bir şehir var
Onu bulabilmek
Ve orada yaşayabilmek hiç zor değil

Zifiri karanlıklarda
Ne çok beyaz günler aradım
Istırabımdan gökyüzü çatlar çoğu zaman
Ta orta yerinden
Bir yıldızın düşmesini seyrederken
Diğerleri düşmek için sıra bekler

Umutsuzluğun açmazında kaybolmamak için
Bıkmadın mı, yorulmadın mı
Güneşi saklamak yerine
Bana kalbini gönder bu kez
Ruhlarımız karanlıkta boğulmasın artık
Ruhum izin ver ruhuna dokunsun sessizce
Ellerimiz birbirini tutsun
Buz tutan soğukta birbirini ısıtsın

Yıllar geçince gölgeler söner mi bilemedim
Bir sahilde uyuyakaldım
Yakamoza bakarken
Ve rıhtımda kimseler yoktu

Seğmenoğlu