Ellerin Ellerime Şiiri - Mahmut Okur

Ellerin elime değdi bir kere
Nafile ne yapsam, ne yapsam boştur.
Gönül bak dilenci, beydi bir kere
Bir ümid ardından koştur ha koştur.

Hayal, hayal, uzak; varılmaz bir yer.
Bir ses var ki bana hiç erilmez der.
Ellerini benim ellerime ser!
Ne olur? Farketmez, gönül sarhoştur,
Yanmışsa elinden gayri bir hoştur.

Ellerin, ah, değdi elime benim.
Ellerin elime değdi bir kere...
Ellerin,
Benim...