Avuçlarında,
Parmaklarının arasından kan sızdıran,
Ürkek, küçük yüreğimdi.
Onca zamanın, üzerine yıktığı üremi,
Yavaşça kanattı ellerin.
Ellerin…
Ne kadar özeldi benim için...
Biliyor musun?
Yılgın koşularımın ardından
Damarlarımda dolaşımı sağlayan
Yeni bir can olmuştu ellerin.
Ne zaman dokunsam,
Ne zaman avuçlarını avuçlarıma alsam,
Ilık bir bahar belirirdi yüreğimde.
Sen ayrımında olmazdın o gülümseyişin…
Kayıt Tarihi : 10.12.2020 11:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülay Vural](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/12/10/ellerin-212.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!