Ellerin Şiiri - Mutlu Esfer Fırat

Ellerin
Ellerin gül kokuyor sevgili
Bir mateme bürünüyoruz
Sen gidiyorsun ben kalıyorum
Mevsim değişiyor
Sonbahardan başka düşüyoruz
Anlamıyorum bir yağmur bir yaz güneşi
Sonra birden bire kar bastırıyor
Ardına güneş gökyüzünde haykırır
Beyaza düşmüş caddelerde
Gelinlik giymiş bir gelini aydınlatır gibi
Sonra gözümde solar güller
Üstüne ağaçlar yaprak açıyorlar
Sonra sonra soluyorlar

Bir gece karanlığında sevgili
Herşey değişiyor
Ağaçlar-kuşlar-bahar ve mevsim
Ve biz değişiyoruz
Sen gidiyorsun
Bahtımıza toprak olmak düşüyor
Sen gidiyorsun ben toprak oluyorum
Anlamıyorum
Mateme bürünüyoruz
Neyse ney diyorum işte ben
Hayat bu olur ya herşey olur
Sen gidersin
Ağaçlar yaprak açıp solarlar
Hazan
Hayat biter
Ölüm olur
İkimiz de hayrı şehirlerde
Aramızda mesafeler belki
Belki sen bir dalda gül kurusu
Sonra ben ölürüm
Sen toprak olursun
Bir çiçeğe hayat veren