Ellerimle Gördüm Şiiri - Osman Utkan

ellerimle gördüm
gözlerimle değil
türlü türlü kuşları
ötmekti uğraşları
inatçı ağaçkakan,
en özgür olanı
deniz üstünde martı
papagan geveze
mest eder bülbül
kanarya dosttur bize
halhal takmış güvercin

ellerimle gördüm
gözlerimle değil
çeşit çeşit çiğekleri, ağaçları
açıyorlar baharları
saçak saçak dallar
meyve doludur kollar
çınar oldukça heybetli
zeytin dost ve sevgili
çamın yapraklarıyla
sevdiğim güller dikenli
söğüt sevgi dolu
altına sermişler çulu
dostlar konuşmadalar
yalnız kalmış odalar

ellerimle gördüm
gözlerimle değil
nasırlanmıştı babanın elleri
ama olabildiğince şefkatli
“yoruldun mu” diyemedim
başımı okşasın istedim
kocaman… kocaman…
yanımda olsun her zaman
elleriyle yüreğime dokunsun
karanlık dünyama uzansın

ellerimle gördüm
gözlerimle değil
yarin ay yüzünü
ceylan gözünü
yay gibiydi kaşları
ok gibi kirpikleri
ellerime değil;
yüreğime saplandı
bir daha gelemedim kendime
söz geçiremedim gönlüme

ellerimle gördüm
gözlerimle değil
en içten olan sevgiyi
bir dokunuşla gelen ilgiyi
yanaklardan bir damla göz yaşı süzülür
birileri senin için üzülür
çırpınır yürek
çaresiz ve titrek
yarin adını söyleyerek
dil tutulur da
diyemez heceleri
uykusuz geceleri…

Osman Utkan
Kayseri-06.03.2014