Ellerimin Titremesi Şiiri - Zennehar Yılmaz

Yorgun parmaklarım titriyor ürkeklikten mi yoksa sahtemi Alışı olmadı mütevazı kaldı her zaman vermekle yükümlüydü Arsız değil sakindi her daim sessizdi birazda titrekti Dokunuşu şifaydı sanki yaratanın bir hikmetiydi sanki Sırtlanırken yine parmaklarım dokunuyor yarına Dünü dünde bırakırken biraz ezik biraz sinir sıkışması Biraz damar tıkanıklığı biraz soluksuz kalış vardı Merhemdi tenimin tuzlu suyu devaydı sanki tuz basar gibi Ölçümü mümkün müdür sevgi kilogramını tartılır tartışılır mı? Hedef yapılır mı sevgisiz yürüklere yâda yüreksizlere yürek Teslim alınışı vardır tutuklanışı kelepçelenişi vardı ellerimin Korkusuzca namert değil asaletliydi her daim mülayimiydi Savurganlık yoktu ruhunda benliği hep sert ithamsız yargısızdı Sever gibiydi kendinden önceki birilerini özlemlerini Tutuşan ellerden ziyade tutuşan çalılar gibiydi yükseldikçe büyüyen Harlı dünyanın sessiz aleviydi ellerimin sıcaklığı titreyişi Kalıplaşmış yüreklere inat hep yumuşak tazeliğini koruyandır Asılı kalsa da idam sehpalarında yinede tebessümünü gizler gibi İsyan saydırmaktan korkar gibi sessizce gülümser ölümü beklerim Yüreğinin titreyişi değil ellerine yansıyan sadece öfkelen mi önlemidir… 13.01.2012 15:15:57