Ellerimin Kınası Çıkmadan

Sıcaklığında yuvalayan beyaz bir güvercin olsam
Bir doğsam sendeki karanlığa
Bir daha asla batmayacağım kızıllığımla...
İsmim ne olur bilmem ama doğarken
Göğsünde üşümeyeceğim
Sana akan gözlerimden damlamadan dön ki!
Kanatlanıp maviliğe doyalım …

Uyandıran, geceyi bölen saatler değil bu kez
O deli sessizliğe hasret, lal olan gözlerim
Gece dudaklarıyla,
Alnından öptüğü yırtık şafakları helali yapmış olacak ki
Ayın güneşe ışığı
Tanın mehtaba karanlığı
Kederin yollara izi vurmuş …
Acıtıyor, acıttıkça kuvvetleniyor
Şimşeklerden korkmalıyım ki yarama tuz basarak
Yağmurların dinmesini bekliyorum
Penceremin saçakları kurumadan dön ki!
Dünden kalma sarhoş hallerimize
Yarınları çaldırmayalım …

Anımsanan ve duyumsanan her şey salıncak misali
Biri itiyorsa diğeri sallanıyor
Düşmüyorum ama uçmuyorum da …
Ne kadar maraba varsa yüreğimi işleyen;
Her tükenişimde büyümemi bekleyen
Terleyen emekleri çoktan kurudu
Islaklığım derinlere gömüldükçe
Canlı köklerimde çürümeye durdu …
Zamana meydan okuyan öfkemle
Eski ben büyüyen bana yabancı şimdi
Ellerimin kınası çıkmadan dön ki!
Sözlerimizin kına gecesinde
Yarım kalanları tamamlayalım …

Artık hatıraların hamallığını yapmaktan öte
Yaşadığım anı hissetmek
Yaşayacağım an'lara bir şans vermek istiyorum
Hesapsızca, beklentisiz sunulanı alıp
Ninnilerle uykuya dalmak
Her şeyi isimlendirmektense, isimsiz yaşamayı seçiyorum
İçimdeki son çarpıntılar susmadan dön ki ey sevgi!
Ben de hayatıma tutunayım …

Mucize Kelebek