Ellerimi Yaksada Şiiri - Menekşe Gülay

git deme bana gidemiyorum.
anıları bir kenara itemiyorum.
leylâklar dan bir bahçeydi aşkın,
yüreğimden silip hiç atamıyorum.
öyle günlere prangaladık ki kendimizi,
severek ayrılığı yakıştıramıyorum.
gidersem sevgin, yüreğime mezar olur.
aşkına sarhoş gönlüm, inan mahvolur.
hayat seninle güzeldi sensiz ne olur.
seni kalbimden atsam yaşamak ölüm,
dirilişim seninle ancak, hayat bulur.
yalnızlar vagonunda beklemekteyim
seni.
biraz sonra tren kalkacak
sevdiğim, gelmeyecek mi.
Gözlerimde yaşlar gözüm ise garda,
naz etme seviyorum işte anlasana.
gülmeyi unuttum sensizlikte,
mutluluğum ise yalnız elinde,
gönderme beni yaban ellere,
kurtlara yem etmesene.
gidiyorum işte sen de yoksun yine,
yüreğimde sevgin, ateşinse bedenimde.
nasıl yakıyor bir bilsen özlemlerde.
hayalin benimle sen olmasanda,
belki bir yaz akşamında çıkarsın yine,
karşıma.
kutup yıldızını verirsin avuçlarıma,
bu sefer sahip çıkacağım ona,
hiç bırakmıyacağım
ellerimi yaksada.