Yokluğunda divaneydim hep;
Kendimi kaybediyor, deliriyordum her adını andığımda
Ve yandıkça yanıyor, hayaline sarılıyordum her yandığımda
Birden gerçekleşiyordun,
Yanıma gelip... Ellerimi tutuyordun.
Yokluğunda zindanlardaydım hep
Dört duvar arasındaydım, ayaklarım prangalı
Yaralıydı yüreğim, hep sevdalarla yaralı
Birden özgürlüğüm oluyordun,
Yanıma gelip... Ellerimi tutuyordun.
Yokluğunda son demlerimi yaşıyordum
Azrail hemen başucumda, son duamı bekliyor
Farkındayım, değişiyor kalp ritimlerim, tekliyor
Ve...
Perdenin arkasında SEN;
Ecel şerbetimi veriyordun
Yanıma gelip... Ellerimi tutuyordun.
Kayıt Tarihi : 23.2.2008 09:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sensiz olmuyor...
Kalemin susmasın. İLhamın bol olsun.
100+anto.
Selam ve muhabbetler..
Çok güzel bir şiir diliniz var. Şiiri çok severek okudum. Gönül pınarımdan 10
Ve...
Perdenin arkasında SEN;
Ecel şerbetimi veriyordun
Yanıma gelip... Ellerimi tutuyordun.
Hayat çizginiz hep neş’eyle dolu olsun.
Sevgiler...
Âlimoğlu
TÜM YORUMLAR (8)