Sanırmısın ki ben yanmam,ben üzülmem.
Ben özlemem,ben aramam.
Herkesten çok yanar,
Herkesten çok özlerim.
Gözyaşlarımı hep içime gömerim.
Dışarıdan görünmesinler diye.
İşte bu nedenle sevdiğim
Ellerimi taşın altına koydum.
Akı akın,karayı karanın üstüne koydum.
Bu aşkı da derin dondurucuya koydum.
Sanırmısın ki beraber ıslandığımız her yağmurda
İçimi bir hüzün kaplamaz.
Dolaştığımız her yerden geçerken
İçim derinden burkulmaz.
Herkesten çok burkulur,
Herkesten çok yanarım.
Gözyaşlarımı hep içime gömerim.
Dışarıdan görünmesinler diye.
İşte bu nedenle sevdiğim
Ellerimi taşın altına koydum.
Akı akın,karayı karanın üstüne koydum.
Bu aşkı da derin dondurucuya koydum.
Sanırmısın ki seninle vedalaşıp el salladığımda
İçim de yüzüm gibi güler.
Başım dimdik gözlerinden ayrılamazken
Herkesten çok başım önde,
Herkesten çok yürek hüzünlerde.
Gözyaşlarımı hep içime gömerim.
Dışarıdan görünmesinler diye.
İşte bu nedenle sevdiğim
Ellerimi taşın altına koydum.
Akı akın,karayı karanın üstüne koydum.
Bu aşkı da derin dondurucuya koydum.
Sanırmısın ki ellerim ellerinin sıcaklığını aramaz.
Soğuklarda üşüyüp te titremez.
Ellerim bu nedenle hep cebimdedir.
Herkesten çok üşürüm.
Herkesten çok seni düşünürüm.
Gözyaşlarımı hep içime gömerim.
Dışarıdan görünmesinler diye.
İşte bu nedenle sevdiğim
Ellerimi taşın altına koydum.
Akı akın,karayı karanın üstüne koydum.
Bu aşkı da derin dondurucuya koydum.
Kayıt Tarihi : 13.10.2009 15:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!