Oldum olası korkmuşumdur.Soğuk ve karanlık gecelerden.
Bir korku,
Bir hüzün duymuşumdur.Yüreğimin derinliklerinde.
Hep sığınacak bir yürek,tutacak bir el
Aramakla geçirdim ömrümü.
Ne o yüreği,
Ne o eli bulabildim.
Seni tanıyana kadar.
Şimdi buldum.
Yeminle diyorum buldum o eli.
Buldum o yüreği.
Bırakma!
Şefkate susamış bu elleri.
Bırakma beni tekrar karanlık gecelere.
Acımasız soğuklara.
Bırakma ne olur bu elleri.
İnsan olduğunu sanan o acımasız,
O insan kılığındaki insanların
Acımasız ve manasız bakışlarına.
Yağan yağmurlarla çakan şimşekler,
Aniden oluşan gök gürültüleri
Hep korkuturdu beni.
Oysa!
Ellerimdeyken ellerin
Duymuyorum ne gök gürültüsünü,
Ne çakan şimşekleri.
Tekrar,tekrar yaşamamak adına o korkuları
Bırakma bu elleri.
Bırakma beni tekrar acımasız gecelere.
Acımasız soğuklara.
Bırakma ne olur bu elleri
İnsan olduğunu sanan o acımasız,
O insan kılığındaki insanların
Acımasız ve manasız bakışlarına.
Kayıt Tarihi : 4.10.2009 16:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
saygılarımla +10 puan
tebrikler sayın ERDEM
İnsan olduğunu sanan o acımasız,
O insan kılığındaki insanların
Acımasız ve manasız bakışlarına.
inaşallah efendim bırakmaz paylaşım çok içten çok samimi olmuş tebrikler
TÜM YORUMLAR (3)