Ellerimi Kanatır Cam Kırıkları Hayatın

ELLERİMİ KANATIR CAM KIRIKLARI HAYATIN

Pencerelerinden alev fışkıran
köşke bakarak
İki çocuk çocuk gülüyordu
kasıklarını tutarak
El ele tutuşup yürüdüler karanlık sokaklara
‘Çak adamım! ’ deyip
Ellerini birbirine vurarak..

Hey siz
Gülüşünüzü
Bir gününüzü
Ödünç verir misiniz?

Hasretim sizin olsun
İsterseniz
Düşümü veririm size

Bir ev hani sıcacık bir yuva
Çoluk çocuk bir arada
Bir ağaç portakal gibi
Masmavi bir gökyüzünde uyanmak sabaha

Hey çocuk!
Sekerek gidişini verir misin,
Annenin ellerinde.
En sıcak yerimi veririm sana.
Ceplerimi,
Meselâ koltuk altlarımı,
Zemheride ellerini ısıtırsın.

Pembe pancurlu evin değil istediğim;
Gülücüğünü,
Gülücüğünü;
Bir kereliğine
Annenin kucağını,
Babanın öpücüğünü verir misin?

Öksüzlüğüm var,
Her gece koynunda yatığım;
İçime akıttığım gözyaşlarım
İllegal aşklarım.

Ben yıkıcı
Günahkar bir aşkın kızıyım.
Hani şu kibritçi kız,
O benim işte.
Su kadar temiz
Kuş kadar günahsızım

Zararı yok
Senin olsun sakızım,
Kâğıt mendillerim kibritim, yıldızım
Sizin olsun yürek sızım
İflâsa razıyım.

Hey sen!
Verir misin anneni,
Bir okşamalığına saçlarımı,
Bir uyumalığına ninnini?
Hayallerim senin olsun,
Senin olsun rüyamın en güzel kesiti

Ellerini, Ellerini veriri misin?
Yıldızlarım var avuçlarımda;
Geceleri yalnızlığımla topladığım.
Ayazlarım var benim; Kristalleri saçlarıma serpilir.
Ellerimi kanatır cam kırıkları hayatın.

Bir bilsen,
Kaç kere Satılmışlığım, savrulmuşluğum;
Fidan gibi gibi kırılmışlığım
En serçe yerimden vurulmuşluğum var kaç kere.

Dernekleriniz ıslah etmez isyanımı;
Boş yanımı ısıtmaz, nutuklarınız.
Bitmişliğim var.
Kalkıp kalkıp yeniden yeniden düşmüşlüğüm.
Kaç gülün dikeninde kanattım ellerimi bir bilsen.
Suratımızda kıpkırmızı yanar tokatlar

Bu çöpünü döktüğün dünyanın,
Er kişi adına,
Kaç kere düz gitmişliğim var yedi sülalesine

Yüreğimden çıkmıştır
Böğrüne dayadığım bıçak.
Hey sen,
Borcunu ödesene.

Mahmut Nazik 04 10 2012 Mersin