ellerimi bataklığa gömdüm
bugün, sabahın ilk saatleri
kimseler duymadan
beni hâlâ ben sanıyorken
ellerimi bataklığa gömdüm
parmaklarımdan başladı
vücudumda gezinme işine
eklemlerimi, ardından bileklerimi kırdı
bir de yetmezmiş gibi, o tiz çığlığı
kırılıp düşen kulaklarımı sarmaladı
son kez yardım istiyordu
benden istiyordu
halbuki bilmez misin? ben
ellerimi bataklığa gömdüm
bu gece, son bir kez daha
herkesler çığlığımı ezberlemişken
dirseklerimi ve omuzlarımı kırdı
ah, bir de o çirkin kokusu yok mu
bin ölünün sarmalanıp oturuşu
ağzımı, burnumu, fikirlerimi kırdı
kanlı düşüncelerimi dağıttı
ellerimi bataklığa gömdüm
vaktin bir önemi yok artık
elem misafirperverdir
ne zaman kalkarsın ümidiyle beklemez
elinde ne varsa dağıtır önüne
kafamı kırdı
zayıf, çalkantılı, herkesten sakladığım kafamı
kendimi bataklığa gömdüm
çıkmaya çalışmak, çırpınmak ne haddime
dizlerime yapışıp öylece oturacağım
meraklısı olursa kendimi böyle tanıtacağım
onları toz pembe evime alacak,
gözün gözü görmediği odama sokmayacağım
Kayıt Tarihi : 22.7.2022 21:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!