Ellerimden Tutar Başaklar

Belki dar ağaçları gömülünce yine salıncaklar kurulur
bir çocuk sonra cebine doldurur maviyi mavilikleri
hani sevmeler zarar olmasa ömürler hani ziyan
belki hayat sakat doğmaz kucaklaşınca aşklar
içerde kurumuş pencereler çatlamış duvarlar
buram buram kokar hayat yüreğim yanık yanık
ellerimden tutar başaklar avuç içlerim nasırlı
uzanamam yeşeren güle avuçlarım bir uçurum
puslu bir hava var yürek delip geçer cemre
bülbül aşık haliyle gezer konar dal dal
gül açıp serpilince yaraya merhem olur
doğan şafak her kucakta nazlı bir yar
sarı sıcak büyür düşler ve boy verir başaklar
ecel sızı diye ekilmese hiç üşür mü ömür
gözlerin ferimi söner kül olan geceye mi benzer
oysa bir tebessüm bir gülümseme yeter yaşamak için
hazan ardı ayaz fazla bekletmez inşallah bahar
gözlerimiz kurumuş gözyaşları sanki birer çakıl taşı
hala kirlenmemiş bir melek var yollar temiz olmasa da
kan revan kanayan güller can yakar canana bakar
ellerimden tutar başaklar ve ben yaşarım yeniden
başaklar çocuklar gibi yüreğimizde en asi fırtına
çamur içinde kor alev bir sızı durulmuş cehennem
vurulmuş şafaklar kanayan bizler bir toprağın bağrında
her adım yaşamak için her nefeste eksiliyoruz
bir gün kapanır tüm perdeler üşümez yürekler