Ellerimde kurumuş yapraklar

Ellerimde kurumuş yapraklar

İnce bir iskele ayakları sığ suların önünde
Rüzgârın cömertliği kırmızı eteğinin
Kıvrımlarında kendini işliyor, suskunsun
İnce bir salın ucunda, zamansız bir yolcu
Göğsünde kaybettiği aşkın nişanını soluyor
Ellerinde son sevdasının lekeleri
Nameleri kemanın özlem aralarında duruyor
Dının dının dı nın nın nın nıııııının
Bilmem kaç kez dönüyor başım
Suya yansıyan güzelliğin
Işıldıyor tebessümün ayın koynunda
Suyun altında ayakların kımıldıyor
Savruluyor sanki narin bir çiçek
Zamansız gelen fırtınanın ardından
Ellerin şekiller çiziyor
Gökyüzünü yeniden yeniden
Resmediyor gözlerin
Dudaklarından dökülen kelimeler
Dinmeyen yağmurun çılgınlığında
Islak ellerimde kurutulmuş yapraklar
Dur dur öyle kıpırdama
Savrulan saçlarının dalgasında
Nefessiz kalmalarım,
Zamansız mıyım neyim,
Kelebeklerin katili,
Kanlı ellerimi silmeliyim
Akışında her şeyin bir damla
Dinmek bilmez şekilsiz kederim
Hüzün limanlarında
Derinlerden süzülmesini beklemelisin
Kirlenmiş bedenimin
Ne zamandır buradasın, neden sessizsin
Kırmızı eteğin neden savruluyor
Neden gözlerin gözlerimi deliyor
İnce salımın ucunda
Yıldızların altında
Ben donuk ve solgun
Soğuk zamanın ellerinde ne haldeyim
Karanlık bir gecenin ötesinde
Açık gözlerim, ellerinde
İşlenmiş ahşap bir bebekten
Geriye kalan yırtık elbiseler
Islık sesinin önünde ruhsuz bedenler beklemekteler
Neden bu iskeledesin
Zamansız mıyım neyim
Yeşermemiş başakların gölgesinde
Susuz ve yorgun
Bir kaktüsün damlalarında
Kelimesiz diyarların en tenhalarında
Hep sen varsın
Sen limanlarında zamanın
Aradığım yalnızlığım
Ellerimde kurumuş yapraklar...