Ellerimde Bayragımdan yıldızlar

Babam,bilirim için yanacak
şehadet haberimi duyunca.
lakin alnımın yazısıdır önüme çıkan.
ben mutluyum,çünkü şehadetin eli,
tenime dokunurken.
baba, konuşurken seninle günlerden önce,
hela et hakkını bana sen babam.
bir başkaydı kokusu o gece vatanımın
ezan ile birleşti, bebekler haykırışı,
sanki kıyamet koptu ülkemin daglarında,
saldıran hainlerdi ekmegimizi yiyen.
baba kimdi bilirmisin ben ivuran haini,
hani,yıllar öncesi doğudan gelmişlerdi,
yan taraftaki evi, sen, onlara vermiştin,
sobalarını kurup, ekmegi bölüşmüştük,
beraber gitmiştik hep ilkokula onunla,
dedelerinin naaşını sen kaldırmıştın ya,
ablasının düğünü bizim evde olmuştu.
işte,babam bu evin çocugu,arkadaşım,
doğulu mehmet abi,dedigimizin oglu
o yolları paylaşıp aynı sırada oturduğumuz
aynı ekmeği yediğimiz hasan dı benivuran.
babam,şimdi bir tatlı uyku sardı bedeni,
akan kanım topragı sarar gibi hep sardı,
biliyorum melekler kollarımdan tutarak
cennetteki yerime götürecekler beni.
yıllar sonra düştüğüm toprakta yeşerecek,
ayyıldızlı karanfil, hep bana gülümseyerek.