Kimin elini tutsak bizim zannediyoruz.
Sadece avuçlarımız terliyor oysaki,fazladan gülüyoruz.
Ekstradan kalbimiz çarpıyor,gereksiz yere konuşuyoruz.
Nereden başlasak anlatmaya hep aynı son.
Ne zaman tamam desek içimiz hep eksik
Cüzdanımızı kontrol eder gibi yokluyoruz ruhumuzu,tedirginiz.
Hep tetikteyiz çünkü hedeften emin değiliz.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta