Ellerim üşüyor anne Şiiri - Timur Kocabıçak

Biliyorum okumayacaksın bu mektubu. Okuyamayacaksın.
Ya postacı adresini bulamayacak ya da göndermemiş olacağım.
Yüreğim yaz diyor, ben de yazıyorum işte.
Selam kelam etmedim diye de kızma ne olur. Sebebini biliyorsun.
Hatırlar mısın İlk göz ağrım derdin bana?
Ya benden sonraki ağrıların? Ne oldu, neler oldu annem?
Kaldı mı duvarda tek bir resmim?
Yoksa unutuldu mu artık benimde ismim?
Hey gidi annem Hey!
Bak yine ellerim üşüyor.

Hatırlar mısın? Öksüz geçti çocukluğum. Bir sen. Bir ben. Bir de hayat
Güzel ellerinle yoğurduğun hamurlar kabarınca
Saçta ekmek yapmak için toplanırdık soba başına
Teneke sobanın etrafında kestane közler, birlikte yerdik.
Sadece düştüğüm için ağlardım…
Oyuncağım kırıldı diye ağlarken,
Bilemezdim ki esas büyüyünce kalbimi sen kıracaksın.
Ellerimi dostsuz bırakacak, arkamdan kuyumu kazacaksın.
Filmlerdeki o kötü kalpli insanlar gibi olacaksın.
Hey gidi annem, Hey!
Bak yine ellerim üşüyor