Ne şafak saymaya gücüm var nede akşam,
Gündüz sırtımdan güneş vuruyor,
Gece karanlık…
Bir de nöbetlerim oluyor ay ışığında,
Buz kesen bir yalnızlık sarılıyor boynuma.
Ellerim üşüyor.
Sonra silahıma emanet ediyorum alnımı,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Gönlünüze kaleminize sağlık.
Tebrik ediyorum.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta