Ellerim Senmişsin Benim

Ellerimin olmadığını bugün fark ettim.
Ellerim senmişsin benim!
Dokunamıyorum. Nasıl acı verir dokunamamak sen bilmezsin!
Ben öğrendim.
Ve artık dokunamadan yaşamak zorunda olduğum ömrüm var benim.
Böyle yaşamanın ne demek olduğunu sen bilmezsin!
Bana öğrettin.
Elleri olmadan, çekip gidemez bile insan bu dünyadan.
Elleri olmayan çocuklar, son veremezler yaşamlarına!
İsteseler de beceremezler.
Yarım kalmışım, ne devam edebiliyorum kaldığım yerden, ne de başlayabiliyorum yeniden.
Dokunamadan anlayamıyormuş insan.
Dokunamadan bir adım ileriye atılamıyormuş, yuvarlanmadan.
Elleri olmayınca gözyaşlarını silemiyor ağlayanlar.
Ben ağlıyorum. Ağlayanlardanım.
Sanırım bilmiyormuşum ağlamanın ne kadar kederli bir şey olduğunu.
Ellerim olmadan dokunamıyorum kederlerime.
Durduramıyorum onları, uzaklaştıramıyorum kendimden!
Kederlerimin yokedecisi senmişsin.
Bilmiyordum. Sen öğrettin!
***
En büyük öğreticimi kaybettim.
Ellerim yok benim, yakalayamıyorum!
Artık kaçma daha uzağa, bu kadarına bile erişemiyorum.
Ellerim yok ki, yakalayamıyorum.
Acıkamıyorum, ağlayamıyorum, yakalayamıyorum…
Yoksun, yarım yamalak bile yaşayamıyorum.
Elleri olmadan yaşayamıyormuş insan.
Bunu artık biliyorum.
Sen öğrettin.
Dokunmak yaşamak demektir.
Dokunamayınca olmuyor, yaşanamıyor.
Çekip gidilmiyor bile, bu anlamsızlıkların arasından.
Dokunamadan anlayamıyor insan, nasıl kurtulabileceğini her şeyden.
Yanımdayken bilmiyordum.
***
Anlayamıyordum ne demek olduğunu senle olmanın.
Ve doğal olarak anlayamıyordum dokunmanın ne demek olduğunu.
Çekip gitmeseydin keşke.Anlayamasaydım ellerimin sen olduğunu.
Ve dokunulamadığını ellerim olmayınca.
***
Şimdi bana düşen, bir bilge gibi anlatmak dokunmanın gizemli varlığını.
Ancak doğal olarak anlatamıyorum. Çok şeyi yapamadığım gibi.
Sensizlik anlatılamaz.
Sen öğrettin!
Benim ellerim yok.
Biliyorum, benim ellerim yok.
Sen yoksun yani.
Varken nasıl sıradan, olması gereken gibiydin.
Yoksun ve olmamanın ne demek olduğunu anlıyorum.
Şimdi bir bilge gibi anlatmalıyım ne demek olduğunu dokunmanın.
Elleri olmayınca anlatamıyor insan.
Tek söyleyeceğim olabilir bu mevzu üzerine.
Sakın, kaybetmeyin ellerinizi!
Sonra sizde ne demek olduğunu anlar ama anlatamazsınız.
Ellerinizi kavrayın, yüreğinize tutun, koklayın, öpün doyunca.
Ve en önemlisi; sakın kaybetmeyin.
Elleri olmayınca yaşayamıyor insan.
Emin olun.