Ellerim Kanıyor... Şiiri - Nurdane Diken

Yüreğimden, damla damla akıyor
Ellerim, kanıyor.
Ruhum, bu acıya nasıl, dayanıyor
Her zerresi, ruhuma damga vuruyor
Ellerim, kanıyor.
Sensiz kaldım, bedenim sarsılıyor
Bu nasıl bir çıkmaz ki, çıkılmıyor.
Yalnızlık, bir kader oluyor,
Sensizliğin, girdaplarında,
Ellerim, kanıyor.
Yüreğimin, her vuruşunda,
İsmin kazınıyor.
Sensiz kaldım, anlatamıyorum,
Konuşamıyorum,
Yalnızca, ellerim kanıyor.
Hayal denizinde, bir damlaydım
O ummanda, kayboldum.
Sensizliğin yollarında, yoruldum.
Bedenim, sarsılıyor.
Gözlerimden, ellerime düşüyor,
Ellerim, kanıyor.
Ben, benden gider oldum.
Aşk'tan korkar oldum.
Aşk yollarında, heder oldum.
Gün, geceye kavuştu
Gözlerim, uzaklarda yoruldu
Ellerim, kanıyor.
Her sefer edilen yeminler, unutuldu.
Varlığım, varlığınla can bulmuştu.
Hayallerim, sensiz kalmıştı.
Ellerim, ellerinden ayrılmıştı.
Ellerim, sensiz kalmıştı.
Ellerim, ellerim
Sensiz kanıyordu...

Nurdane Diken.