Esnaf ki çok acemi şahsımızdan huylandı,
İnsan sarrafı değil, yanlış şey algıladı…
Diğer yerler çok farklı bunlar iş bilmiyor,
Müşteri tutamıyor, adeta kovalıyor…
Malzeme alacağım, çivi, vida veya tel,
Daha başka şeyler de pergel, katlanan cetvel…
Şahsımız sevilmedi, yüzüm güven vermiyor,
Sanki hep göz gözeyiz, işim çok zorlaşıyor…
İki elim havada, adam utansın diye,
Sual soramıyorum cevap alamam diye…
Aldıklarım masada, fiyat dahi inmedi,
Dükkânda müşteri yok, bu hâlde kim gelirdi?
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 12.11.2014 01:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Tevfik Temiztürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/11/12/ellerim-havada-dukkan-dolasiyorum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!