Ellerim Dert Ülkesi Şiiri - Mehmed Sarı

Bıraktım gövdemi
kurşun bir külçe gibi
odamın dağınıklığı üstüne,
Bir yanımda sızlıyor yorgunluk
bir yanımda asık suratlı stres
bıçak sallıyor gelecek günlere,
İşten gelmişim
onlar da gelmişler benimle birlikte.

Durmadan sorun çıkartıyor kılın biri,
Hileci bir işveren çekip hançerini
budamak istemekte orasından, burasından
beynimin ve kolgücümün ürünlerini.

Kulak zarımda demir dövüyor sürekli
şikayetçi telefonların bitmeyen zırıltıları,
Postacı ödenti zarfları taşımakta evime hergün,
Alacaklılarım telefon değiştirmekteler sık sık,
Ayaklarım mahkum kavga meydanlarına beynim sürgün.

İşten gelmişim her zamanki gibi olağanlığıyla
geriliyor, geriliyor gövdemin kirişleri
yüzseksene vuruyor kan basıncı damarlarımda,
Yaşamın çekilmez kurşun ağırlığı altında
yıkılmış bir yontu gibi yerde gövdem,
Yalnızlığımdan daha da içler acısı
mahsun, perişan ve devasız
zonkluyor beynimde gelecek sancısı.

İşten gelmişim
Damağımda sıcacık bir çay hasreti
midemde asit ve ülser ateşi,
Bastırıyor ağır bir uyku gözlerimi,
Gözlerimi değil,
sinirden, stresten körleşen beynimi.

İşten gelmişim
Babam dikiliyor gözlerimin önüne
perişan, yorgun ve sarsıntılı
Alnından okunuyor tüm dertleri dünyanın
Benim sıkıntım babamın sıkıntısı
tüm sıkıntılar iskan olmuş yüzünde
benim alnımda babamın yazgısı,
Alın değil,
barutla, kanla yazdırılmış bir kitap
dertlerle, sefaletlerle çizilmiş
kocaman bir memleket haritası...

Biribirine karışıyor renkler, çizgiler
hangi yüz hangimizin yok seçme olasılığı,
Toplum tarihinin tüm cefaları üstünde,
Ellerde nasır dağları
gözlerde acıların kanayan pınarı,
Savrulmuş düşlerimiz fırtınalarla
yıkılmış yarınlar uçurum gibi,
Ellerinden okuyorum kendi geleceğimi
elleri el değil, sefalet ülkesi...

İşten gelmişim
Babam gibi yorgunum yaşam boyu
yaşam boyu acılı anam kadar
yaşam boyu tedirgin, kaygılı,
Zulüm dünyasının tüm ağırlığı
binmiş omuzlarıma,
Ben babama benzemişim, ne yazık
umarım çocuklarım benzemez bana...

26/3/2004
Melbourne