Dilim dilim, parca parca
Yasam kendini bize sunuyor
Oda bizden korkarmis meger
Bizim ondan korktugumuz kadar
Bana hic kimse anlatmadi
O yüce dagdan söz etmedi
O patika yollar nasil tirmanilir
ögretmedi
Korkularima kimler sahip cikacak
Kaygilarimi kimlere teslim edecegim
Hüzünlerimi hangi irmagin sularina birakmaliyim
Beni hep benden aldilar ama
Hickimse
Bana ben olmayi göstermedi
Kimbilir belkide BEN olmak
Okadar önemli degildi
Bu dünyada
Icimdeki kücük kizin sesi
Bazen icime sigamiyor
Ne yapsam fayda etmiyor
Kulaklarimi tikayamiyorum
Agladigi zamanlar
Gözlerimi kapatamiyorum
Hüzünlü yüzünü görmemek icin
Kapi bulamiyorum carpayim
Oda disarida kalsin
Gözyaslari avuclarima akiyor bazi günler
Avuclarimin ici islaniyor
Beni benden caldiklarinda
Ben kac yasindaydim
Bilemiyorum hatirlayamiyorumki
Gözlerimi acmistim saskin bir halde
Icime ilk defa korku denilen karanlik düsmüstü
Beni benden aldiklarinda
Ellerim cok kücüktü, iyi biliyorum
Cok ama cok bebek gibi
(Berlin 8/2004)
Serpil MaglicogluKayıt Tarihi : 26.9.2004 16:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Beni, hüzne bu denli boğma hakkını kimden aldınız Allah aşkına?
( Bir çok şiir yazan arkadaşımız noktalamayı kullanmıyor... Hâttâ isim yapmış serbest şiir yazan üstadlar da kullanmıyor... Bence de o kadar önemli değil... Ama soru eklerini ayrı yazarsanız, hemen hemen hiç sorun kalmayacak...
Sevgiyle kalın ve (nedendir bilmem: Almanya' yı ve Almanları hiç sevmedim) orada bulunan bütün gurbetçilerimize sevgi, saygı ve muhabbetlerimizi iletin...
Ben kac yasindaydim
Bilemiyorum hatirlayamiyorumki
Gözlerimi acmistim saskin bir halde
Icime ilk defa korku denilen karanlik düsmüstü
Beni benden aldiklarinda.............
Bu kıta bitirdi beni çok güzeldi, tebrikler...
TÜM YORUMLAR (3)