Ellerim Bomboş Şiiri - Ahmet Kara 4

Sabır çilesinin, hüzün düşünde
Kokladım gülünde, ellerim bomboş!
Ağlayan gözlerim, döktü yaşında
Boğuldum selinde, ellerim bomboş!

Mahkumunum artık, var mı vicdanın?
Sürgünüm dünyadan, her yer viranın
Sen Leyla olmuşsun, bende mecnunun
Dolaştım çölünde, ellerim bomboş!

Acılar hükümdar, olmuş telimde
Söylemekten bıktım, aşkı dilimde
Yine de söylerim, sensin gülümde
Gezerim dalında, ellerim bomboş!

Gönül sokağıma, daldım şöyle bir
Hemen de gördüler, beni de hakir
Paktım pencerene, garip bir fakir
Oynamaz tülünde, ellerim bomboş!

Vur da öldür artık, bitir cengini!
Bulacaksan bul da, getir dengini
Yandım ateşinde, aldım rengini
Kalmışım külünde, ellerim bomboş!

Hassasi diyor ki; olmaz düğünde
Kalbimi bıraktım, severken sende
Vuslatı gelmeyen, düşlerin bende
Sevdim bir kulunda, ellerim bomboş!

İskenderun