Ellerim azdı Şiiri - Behçet Gülenay

mühürlenmiş bir tutuculukla
bir pandomim sessizliği ile
içime düşürüp vadesiz bir ayrılığa bandığın sevda
çerçevesiz kaldı
ayetleri tahrif edilmiş bir mesihim şimdi
sür sarhoş atlarını gönlümün dehlizlerine

sibelli soda kusacak van gölü’nde sektirdiğim taşlar
al, sodanın üzerine biraz da tuz sür gözlerinin
maviliğinden
tuzlu soda çakıllarıyla taşla beni
müebbetle vur gönlüme kelepçeni
ama nigâristanda nigehban eyleme beni
kürek mahkûmlarını oynayamam gönlünde

gözlerinde lidyalıların para hırsı
bense sümerlerin küllerinden miras aldığım
urartu yalnızlığıyla
göçük altında kalmış gönüllü bir tabletim
iki bozuk raydan biri de sen olma
tren faciasına neden olan
kalbin, istasyonu olamaz mı?
aşkı raylarına sinerek sana gelen posta katarımın

akrebimde taşıyorum yıllarca tahir’le zühre meselesini
sönmeyen bir yanardağ derinliği
boyutsuz ve de dönüşsüz
yıldırım düşüyorum tenine
dudaklarına ‘b’akıyorum, bir şeb’nem
ağzının aşk koktuğu dilinin en güzel yerinde
baykuş gözlü bir tay huysuzlanır

ey aşk cenneti, tuana
o lâle dudağından çöl yanmışlığı sunma bana
sen benim çocukluk yanımsın
ellerini, gül dokunuşunu, gözlerini, vahşiliğini
hepsini, hep seni sevdim
en güzeli
aynaya yansır gibi bana yansıman
daha küçücük karabiber dalısın
büyüyecek, güzelleşeceksin
iğde kokulu, nar kırmızısı
güzel çiçekler açacaksın
hiç ağlama gül’üşünle güzelsin

aşkın sıfır numarası, tuana
kayalıklara seyreden korsan bir gemi alıp götürüyor seni
korsan kaptana eğileceğin geliyor aklıma
içimde mavi bir fırtına kopuyor
kapılıp rotadan çıkıyor bir bir gemiler
bir delilik olduğunu bile bile
bütün limanları yakıp sana yanaşıyorum.
mut ‘suzluk’ların da sürekli olmadığının bilinciyle
u’mutlu oluyorum.
elde ettiğim hiçbir şey olsa bile
her şeyin bir şeyim olabileceği ihtimaliyle
azalmamak için aynı hızla
ellerim azdı! aşka saldırdı

Behçet Gülenay