Ellerim Şiiri - Sefa Beyazıt

Ellerim kesik kanı kurumuş
Titrek ansiyatik bir kurgu kusursuz
Bir yanım ihtiyar kurak
Bir yanım yemyeşil çayır çimen
Bir yanım bembeyaz gökkubbe
Bir yanım çamur deryası
Ellerim bir parça ekmek tutar
Helalinden
Topuklarım nasırlı
Dizlerimde çökmüşlügün izleri
Bir yanım ihtiyar bir yanım delikanlı
Gözlerim gündüzleri kör
Geceleri bir şahin gibi keskin
Gözlerim gecenin zifiri karanlığı
Gördüklerim ve sustuklarım
Konuşsam vatan hainidir adım

Ne trilyonlarım var ne yat ne katım
Bir lokma ekmek peşinde
Sürüp gider hayatım

Sesim özgürlüğün sesi Hep kısık ve çatallı
İyi ve kötü arasında sıkışıp kalmış zaman
Bir tarafım mülayim bir tarafım atarlı
Ben ben ben ve yine ben
Ezilen dövülen ve hör görülen
Ben ben yine ben
Hep tepesine binilen

Ellerim kesik ellerim muhtaç
Sadece ellerim değil bütün ruhum
İnsanca yaşamaya yüzyıllardır aç