Ellerim Şiiri - Turgut Uzdu

Sıcak bir mehtaptı inen
Dün gece yakamozlara tek tek
Gözlerim gözlerini aradı her solgun ışıkta
Oturdu bir taşın üzerine
Kendini ovuşturdu ellerim.

Gölgeler büyüdü, küçüldü bir zaman
Dalgalar geri çekildi, yüzünü kapadı mehtap
Fısıltılardaydı giderken baktığın yeri unutman.

Uzadı bakışlarım ufuklara
Vapur dumanları yoktu eskisi gibi
Tatsız tuzsuz bir rüzgâr esiyordu
İsyan etmişti saçlarımın her teli
Hâlâ ellerini bekliyordu ellerim.

Ağlamaktan kurumuştu bulutlarda yaş
Sonbahar çökmüştü bütün sahile yine
Bütün yalnızlıklar gölgemle sarmaş dolaş.

Ayak izlerin ardından gelmiş, artık yok
Tesellisi belki rüzgâra takılan saçının bir tek telidir
Açılmamış goncalarda tazedir kokun
Dalgalar dalınca dün gibi uykuya
'Bari veda etseydim.' diyordu ellerim.