yaprakla görürdü
yaprak gibi suskun
yolun ortasına düşürdü gölgesini
üstüne de kendi yığıldı
adım atacak hali yok yarı baygın
yürünecek yol uzun uzadıya kıvrımında
toprakla sürürdü
toprak gibi doğurgan
kolun arkasında üşürdü gözleri
bakmadı dahasın kapakları inince
sis içinde donmuş
bürünecek hava dolacak göğsüne sırımında
kıvradıkça çürürdü
uyanacağı an ne çok sürdü
saçlarında karınca
eli ayağında karıncalanmalar
uyudu uyanıyordu dalında yaprağı
altında toprağı yolun ortasında gölge büyürken
kolun arkasında üşür gözleri yandı
elleri üstüne dayandı
240512çiğdem
Ozan EfeKayıt Tarihi : 28.6.2012 22:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!