Elleri senin gibi...

~|

kendine dönüyor yazı
anlatıyor avazını
kazımaktan yanmış tırnağını
kendine gömüyor yazı
anlatıyor yazdıkları

kimse unutmasın beni
yemekte fasulye
koştuğum yol taş
yüreğimde yarım har
sıcak hava alın ter
gölgede yalnızlığım var

bu yüzle seviyorum ağaçları
sesin tutunduğu yaprakları
şarabi rengi
düşen göz yaşlarını
çam sakızı yapışkanı
sevişirken ellerimi

gözlerimle siliyorum

zamanı var zamanın
bir çocuğa göre
hayli zaman
an

her gece
gece iç’imden iç’ince

kimse unutmasın
her gece
bir ağaç ve bir hece
dokunmayın ağaçların gölgesine
yalnızdır gölgelerde
siz içinden çekilince

her gece
gece dem durur iç’ilince

bana

tutuşmayı anlat
baskına uğramış köyleri
tahta evleri
çivisi sızlarda ateşte
ondan fırlar
ondan çıkar yangınlar

elini yüzüne kaparda
su arar gözler
ne yanar
neye renk nar
ateşse kan içinde arar

yürür çocuk içi
cana yetişse
ölür çocuk
büyütürse ellerini
elleri senin gibi

gitsin de nerelere
bir yer söyle...

21 05 2005

~|