Elleri Şiiri - İlknur Kavrar

Elleri üşüyordu,
Belki yeryüzüne indiğinden beri,
Sadece elleri...
Şizofren fırtınalar sürüklerken bedenin,i
Yangınlar içinde ya da kör kuyularda.
Sevda çiçeklerinin dikenleri batan,
Soğuk elleri...
Karanlık çığlıklar,
Pare pare doğrarken bedenini,
Yalnızca uzanan bir el aradı.
Varsın kirli olsun,varsın kuru ve soğuk,
Ona dokunan bir el ki yalansız,
Sağlam omuzlarda,
Dimdik duran çıplak bir beden...
Asırlardır yüreği, ne ısınmayı
Ne de üşümeyi bildi.
Hissizleşmişti.
Sadece elleri üşüyordu.
Çorak toprağa bulanmış,
Kansız elleri...