Elleri Şiiri - Özlem Deniz

Kupkuru bir güneş gibi orada
Parlasa da yapayalnız
Ellerim gibi miydi kalbin?
Acısa da aldırmaz teninden mi geçmişti tenim?

Son güzün ardından tebessüm geldi
Son sözün tuttu kendini
Tehdit etti adımlarca "ben" bizi
Fesleğenler duydu sesini

Sağır uykunun deli yaşında
Öfke nöbetin güç geçti,
O da ezik, zamanın çarkında
Dargın ahlarım terketti beni

Acımasız bir savaşçı gibi gözü kara
Ellerim gibimiydi kalbin?
Yaraları açık ve alışık yara açmaya
Acımaz ki artık ölüm farkımda

Şimdi yıldızlar gibi sessiz
Ama dönüyor durmadan
Ay gibi şekil alıyor
Değişmekten bıkmıyor elleri

Nasılsa yok herhangi bir evi
Sabırla içinde gömüyor seni
Sahip olmadan tutmak birşeyleri
Bitmelere başlıyor yine elleri