Ellere Gönderme Şiiri - Gülser Bal

Birlikte karşılayamadığımız, bu kaçıncı sabah
Bensiz geçirdiğin, yeni bir gecenin ardında
Birlikte sayamadığımız yıldızlar da
Günden güne çoğalmakta.
Güneşimiz, bilmem kaçıncı kez doğup-batmakta
Biliyorsun, biz ne kadar çocuk kalsak da
Zaman su gibi akmakta
Yılların ötesindeki aşina yüzler,
Bir bir kaybolmakta
Kimbilir kaç arkadaşımız
Artık göklerde buluşmakta
Okul anılarımıza biz ne anılar ekledik oysa
Bugün yıl dönümümüz
Olmasam da yanında
Yaşadığın şehrin hatıraları yine hatırımda
Taç yaptığın papatyalar, nasıl hatıramdaysa
Arnavut kaldırımları
Mor tepeler
Diktiğin erik ağacı, saçlarıma inat kızıl
Bizi bekliyorsa okul bahçesinde
Yaşıyorsam ben hala
Senden kilometrelerce uzak
Bir adımlık ötende
Arama sebebini bende.
Üstelik nice hayallerimiz vardı, kendimizce
Küçücük evimiz, rengarenk bir bahçe
Manolya kokuları - güller...
Mutlu olmayı gözealabilseydin eğer
Yaşardık gönlümüzce
Şimdi yağmur bulutlarının ardından
Gökkuşağı bekliyor gözlerim
Ve bir şarkı söylüyor yüreğim,
Duyuyor musun
Yar, beni elinle
Ellere gönderme.