İlkin
ellerin terketti beni
bir hüznün
tek kişilik yalnızlığında,
ayakların gitti ardından
uzaklaştırmak için ellerini
ya da
yalnız kalmasın diye ellerin
ve karanlık dehlizlerine
bıraktı beni uzaklaşırken
hasret rüzgarlarına direnen saçların.
Dön diye yalvarmak
nafileydi artık bir bedene,
ayrılmışken ruh.
Kaçınılmaz olunca ayrılık
gözlerin oldu son giden
iz bırakmamacasına,
kanıt bırakmamacasına.
Bir gün varınca yanına,
nasıl anlatırım üstada;
bizim ayrılığın
dahil olamadığını sevdaya.
(13 Aralık 2005 Bursa)
Erol ErdoğanKayıt Tarihi : 16.1.2007 20:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
nafileydi artık bir bedene,
ayrılmışken ruh.
Kaçınılmaz olunca ayrılık
gözlerin oldu son giden
iz bırakmamacasına,
kanıt bırakmamacasına.
Kanıt bırakmamak belki mümkün..
Peki yürekdeki MÜHÜR...
DOSTUM çok güzeldi..
NERDESİN...???
tebrikler...
TÜM YORUMLAR (37)