Eller üşümekte, zaman; güz..!
Yekpare güz..!
Yapraklara karışan bulutunun çiyleri donuyor
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Güz mevsiminin renkleri arasında, bir rüyada dolaşır gibi... Ayazı, rengi, ürpertisi... Son derece güzel bir şiir...Tam puan
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta