Eller Ne Bilsin Şiiri - Emine Sönmez

ELLER NE BİLSİN

Sen güneşim oldukça, demir olsam eririm,
Yeter ki iste benden, hayatımı veririm,
Rüyama girmiyorsa, hayalımde görürüm,
Gönül bahçemde açan çiçeğimsin, dalımsın,
Nasıl severim seni, bunu eller ne bilsin.

Bakışınla çevirdin, kara kışı, bahara,
Kendini bulamazsan, gel yüreğimde ara,
Dağıttım saçlarımı, parmaklarınla tara,
Bir gülüver, ne olur, acılarım dağılsın,
Nasıl severım seni, bunu eller ne bilsin.

Bakışlarınla doğar gönlümü yakan güneş,
Yakar - küleder beni, kalbe yaktığın ateş,
Baş verdi yaralarım, gel de ellerinle deş,
Dünyâda yoktur eşin, sen sıradan değilsin,
Nasıl severim seni, bunu eller ne bilsin.

Seni bende yaşatır, soluduğum her nefes,
Hayatımı bağışlar, senden gelen tatlı ses,
Bora ol, fırtına ol, yeter ki gönlüme es,
Beni bana bırakan, değişmeyen halimsin,
Nasıl severim seni, bunu eller ne bilsin.