Eller Kırılsın Şiiri - Neriman Aras

Öfke mi, kin mi, nefret mi bilinmez.
Anaların yüzü, hiç mi hiç gülmez.
Acı anıları, takvimler silmez.
Canlara uzanan, eller kırılsın.

Daha ermeden, toprağa düştü.
Ağladım ardından, gözlerim şişti.
Düğümü çözülmez, karmaşık işti.
Canlara uzanan, eller kırılsın.

Hain pusu kurmuş, geceye karşı.
Alevler sarıyor, burada arşı.
O anda okundu, ayrılık marşı.
Canlara uzanan, eller kırılsın.

Uyuşmuş beyinler, yürek mi dinler.
Topak topak olmuş, bu kez de kinler.
Elinde kumanda,öfkeden inler.
Canlara uzanan, eller kırılsın.

Akrep sıkışınca, kendin sokarmış.
Bu işte yabanın, parmağı varmış.
Düşmanla dost(!) meğer aynıymış.
Canlara uzanan, eller kırılsın.

Acıyla yoğrulmuş, yüreklerimiz.
Anadolu ateşi, içimizde hız
Vatana adadık, canımızı biz.
Canlara uzanan, eller kırılsın.

Yürüyün analar,düğünümüz var.
Düşmana edelim, bu dünyayı dar.
Acına umudu, melhem yap da sar.
Canlara uzanan, eller kırılsın.

06.01.2008
Neriman ARAS

Yiğidim askerim göreve koştu
Vatan millet diye yüreği coştu
Bayrağı uğruna toprağa düştü
Canlara uzanan eller kırılsın
Fatma Aras

Millet için candan feragat eden
İstiklali için koşarak giden
Vatanı uğrunda şehadet tadan
Canlara uzanan eller kırılsın
*Burhanettin Akdağ*-siyah+beyaz

Tüyü yetmemişti daha mehmedim
Vuruldu yüreğim ama ölmedim
Kazınacak kökü yemin ederim
Cannlara uzanan eller kırılsın
Hüseyin Pelit