Eller kadir kıymek bilmiyor anne

Hastalandım düştüm ben gene derde
Dostları aradım hani yok nerde
Hepsinin gözüne inmiş bir perde
Telefonum daim bak çalıyorda
Kapı zili neden çalmıyor anne

Dost hastayken rahat mutlu yatan var
Acımadan derde bin dert katan var
Hastanın ardından atan tutan var
Yüzüme gelince gülüyorlarda
Elle kadir kıymet bilmiyor anne

Her yaşayan elbet haktır ölüyor
Kul hakkı affolmaz dostlar biliyor
İyi günde bana herkes geliyor
Uzaktan uzağa bakınırlarda
Yalnız kaldım yüzüm gülmüyor anne

İçim dışım sanki yarayla dolu
Anlamıyor beni ah insan oğlu
Yürüyorum yolum Mevlaya doğru
Iyi gun dostları kayboldularda
Benim aklım bunu almıyor anne

Ben daima ağlar sulu göz oldum
Yeşerip açmıştım bak gene soldum
Haktan af isteyen garip bir kuldum
Günlerdir durmadan ağlıyorumda
Kimse gozyaşımı silmiyor anne

Kimseden kimseye hiç fayda yokmuş
Dil yarası gecmez, zehirli okmuş
Yalan sözlerede bu gönül tokmuş
Bu zalim dünyada yaşıyorumda
Mutluluk bir beni bulmuyor anne