Ellerin gelir aklıma birden ellerini ararım,
Ellerimi ellerinde unuttuğumu hatırlarım.
Sahi neredesin şu anda, hadi çık gel!
Ellerini ver ellerimi getir bana…
Dünyayı tutuyorum avuçlarımda.
Ellerinle tutunuyorum yaşama,
Benden önce ellerin uzanır ekmeğe suya,
Soframa aşımı koyar ellerin.
Okşamak sevmek incecik parmaklarını,
Öpmek, doyasıya öpmek ellerini,
Gecenin karanlıkları basar odaları,
Ellerim aranır ellerini…
Kumruların guguklarını,
Sazlıkların ıslıklarını dinledik,
Ağaçların serin gölgelerinde oturduk,
Yağmur sonraları,
Toprağın kokusunu çektik içimize derince,
Baharın çayırı, çimenini, sevdik ellerimizle,
Bin bir renkten kır çiçekleri topladık.
Vazoları kıskandırdık.
Çiçekler senin ellerinde daha bir güzeldi.
Her gece, her sessizlikte, kimsesizlikte,
Sensizlikte pamuk ellerini aradım,
Bana ellerin gerekti…
Söylenen şarkılarda, yazdığım şiirlerde ellerin vardı.
Eller, eller, eller, beni bu eller şair yaptı!
Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2018. 04. 08 /
Dinmez Er
Kayıt Tarihi : 9.4.2018 18:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!