Eller Duaya Şiiri - Cihat Şahin

Uyanın müminler, atın gafleti,
Kahharı-ı zül celal, ediyor ihtar!
Terk edin, eksiyi ve ataleti,
Zalimi musallat, ediyor muhtar!

Sanmayın işlerde, vardır tesadüf!
Musibet kendince, gelmiş müsadif!
Bizdeki gaflete, haktandır atıf!
Zalimler vesile, Allahtan ihtar!

Konforu lüküs’ü, ihtiyar ettik!
Fenayı faniyi, gönle yar ettik!
İmtihan yerini, zevkli dar etik!
Zulümlü eylemle, ettirir ihtar!

Eylemle söylemde, olursa zıtlık,
İlimle irfanda, ciddiyse kıtlık,
Güzelin yerine, geçmişse betlik!
Zalimi meydana, gönderir muhtar!

Hukuk-u hamseye, yoksa riayet,
Değilse hak kıstas, hadisle ayet!
Bidatler hayatta, modaysa şayet,
Elbette gelecek, Allahtan ihtar!

Kudretin elinde, kılıçtır zalim!
İntikam onunla, alınır malum!
Gerçeği yaşayıp, yaymazsa âlim!
Mevla’dan görecek, ciddi bir ihtar!

Kaderde kayıtlı, ezelden bunlar!
Gelince zamanı, çıkıyor onlar.
Dinine sadıka, güzeldir sonlar!
Faniler vesile, Allahtır muhtar!

Safları sık tutun, girmesin iblis!
Etmesin halkları, hileyle telbis!
Akılı mantığı, yaparsa telvis?
Anarşik ortama, mekân olur dar!

Elleri gevşetmen, habl-ül metinden!
Korkmayın şeririn, basit setinden!
Cifirle haber var, güzel atinden!
Müminin kitabı, yazmıyor zarar!

Tandoğan çağlayan, değildir kıstas!
Dışardan planlı, bu şerli kumpas!
levha yap ibreti ve tarihe as!
Atiye ders olsun, miting-i dırar!

Kaldırın ihlâsla, duaya eli,
Kaldırsın arifler, kaldırsın veli!
“Âminler” söylesin, akıllı deli!
Yurdumdan def olsun, bu meşum zarar!